Δημοσιογραφικά τέρατα

Του Πέτρου Κατσάκου

Μετά τον “ιδιοκτήτη συνεργείου και τον πωλητή λαμπτήρων στο Νοσοκομείο Σαντορίνης” σειρά είχε ο διορισμός ανορθόγραφου δημοσιογράφου σε πολυσύχναστη ενημερωτική ιστοσελίδα για να κρεμάει στα μανταλάκια ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και να κάνει χαρτοπόλεμο ιατρικούς φακέλους συνανθρώπων μας με το στίγμα του “καταθλιπτικού”. Έχοντας στην κατοχή του ασφαλείς πληροφορίες, ο εν λόγω δημοσιογράφος μας πληροφόρησε για τα ποσοστά αναπηρίας και τις παθήσεις με τις οποίες “κατηγορείται” ο αναπληρωτής διοικητής δημόσιου νοσοκομείου. Η δημοσιογραφική(!) αυτή γνωμάτευση ήταν αρκετή ώστε να στηθεί το δημόσιο ιντερνετικό κατηγορητήριο εναντίον του άχρηστου, ανίκανου και κηφήνα που θα πληρώνεται για να κάθεται, μια και ο ιατρικός του φάκελος τον καθιστά ακατάλληλο, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, να ασκήσει την οιαδήποτε εργασία στα πλαίσια των καθηκόντων του.

“Η ηγεσία του υπουργείου Υγείας το ‘τερμάτισε’, διορίζοντας αυτή τη φορά έναν συνταξιούχο γιατρό με ποσοστό αναπηρίας 92%” συνεχίζει το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, αφήνοντας να εννοηθεί πως σε περίπτωση δυσπιστίας υπάρχει στο συρτάρι και αντίγραφο του ιατρικού φακέλου για την περαιτέρω, αν χρειαστεί, διαπόμπευση ενός ανθρώπου που στοχοποιήθηκε, στιγματίστηκε και διαπομπεύθηκε στο όνομα μιας κανιβαλικής αντίληψης της δημοσιογραφίας. “Επικίνδυνοι προφανώς είναι οι αδαείς δημοσιογράφοι που ούτε καν καταλαβαίνουν πόσο κακό κάνουν σε μεγάλες ομάδες πληθυσμών… ταυτίζοντας την κατάθλιψη με την τρέλα και παρουσιάζοντας τους καταθλιπτικούς ανθρώπους ως επικίνδυνους” είχε πει προ καιρού ο δημοσιογράφος Σταμάτης Μαλέλης, αναφερόμενος στα τέρατα που λέγονται, γράφονται και υπογράφονται από υγιείς και 100% αρτιμελείς δημοσιογράφους, που, ερχόμενοι να υπηρετήσουν ένα αφήγημα πολιτικής υπονόμευσης του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς, δεν διστάζουν να ηθικολογήσουν επί της ανηθικότητάς τους.

Δημοσιογράφοι που προφανώς απουσίαζαν από τη χώρα τις εποχές που ένας αλήστου μνήμης υπουργός Υγείας διόριζε σε διοικητικές θέσεις νοσοκομείων πλαστογράφους, υπόδικους και καταδικασμένους για απάτες ημέτερους, επιχειρούν σήμερα να πατσίσουν τις αθλιότητες του παρελθόντος με τη μέθοδο του στιγματισμού ανθρώπων άλλοτε με βάση τον ιατρικό και άλλοτε τον επαγγελματικό τους φάκελο, ωσάν παθήσεις και προϋπηρεσία να αποτελούν λερωμένο ποινικό μητρώο. Συμψηφίζοντας παθήσεις και ποσοστά αναπηρίας αγνώστων σε εμάς αιτίων, ένας δημοσιογράφος πήρε την ευθύνη να χρεώσει τα πάντα σε μια δαιμονοποιημένη κατάθλιψη, δείχνοντας τον δρόμο προς τον Καιάδα του κοινωνικού ρατσισμού τόσο στο θύμα του όσο και σε όσους ακόμη βαρύνονται με αντίστοιχα αναπηρικά στίγματα.

Ψιλά γράμματα θα πει κανείς. Αλλά τι να κάνουμε; Θα επιμένουμε και γι’ αυτά.

πηγή: Αυγή